Het einde begint in zicht te komen. Hoe, dat zien we nog niet echt. De zon verschijnt net als de voorgaande dagen in het gordijnloze raam om me te wekken. Lesley en ik lopen deze ochtend een ontspannen training. Niet te snel, niet te veel heuvels. Wel wat onverharde weggetjes, ook eentje waar een in de verte blaffende hond ons waarschuwt dat we beter om kunnen keren. De anderen zijn de Bonany opgegaan, maar die heb ik wel vaak genoeg gezien inmiddels. Dat geldt niet voor iedereen.
Weer ontbijten, relaxen, wandelingetje naar het dorp, waar de straatjes slaperig zijn en wat wielrenners de terassjes bevolken. Anderen hebben in de supermarkt ontdekt dat er weer geen grote flessen water zijn. Het zal wel, in de kleine flesjes zit ook genoeg water.
Een aantal fietsers neemt nog de kans waar om een laatste fietstocht te doen. Lesley niet, en dat noodzaakt Niels tot het overgaan tot plan B. Misschien niet het ideale plan, maar het werkt wel om haar niet alleen boven op de Bonany te krijgen maar ook het juiste antwoord te laten geven. Een mooi begin aan het einde van de deze trainingsweek!
‘s Middags staat weer een baantraining op het programma, voorafgegaan door het wegbrengen van de gehuurde fietsen. We arriveren iets voor het einde van de siesta, die kennelijk pas om 16:00 eindigt, maar kunnen de fietsen toch inleveren. Fijn, want we willen naar de baan.
Nou ja, willen. We gaan. Uiteraard zien we op tegen de core, de loopscholing en met name het loopprogramma. Met de vele kilometers lijkt 8x 800 niet veel voor te stellen, maar deze 800 meters moeten snel. En er is ook iets psychologisch met het passeren van de start-finish lijn. Daarom zijn 400 meters (en alles dat korter is) ook vaak favoriet.
Bij de baan aangekomen blijkt alles echter gesloten te zijn. We hebben weinig kennis van het Spaans nodig om te begrijpen dat het vanwege de Corona is dat alle openbare sportgelegenheden gesloten zijn. Uiteraard volgen we het nieuws in Nederland, meestal via de NOS app, maar het is allemaal zo onwerkelijk. We kunnen ons moeilijk een voorstelling maken van wat er in Nederland gebeurt. Ik controleer deze dagen ook nog wel het reisadvies van Spanje, want als ik uit een ‘oranje’ gebied terugkeer, kan ik niet zomaar naar de UT. Mallorca is echter nog zo groen als de lente.
Onverrichterzake rijden we terug van de baan, maar wel voorbij het huisje om op het rondje van 2 kilometer een training van 6 keer 4 minuten wedstrijd tempo af te werken. Ik loop iets achter Jorn en Gert, maar eigenlijk verschilt het tempo bijna niet. Toch gingen ze me net even iets te hard. Na drie keer stoppen we bij het achtergebleven busje voor een snelle slok water. Nu lopen we weer samen en dat gaat mij beter af. Tegen de verwachting in gaan de laatste tempo’s dus sneller dan de eerste drie. Maar dan is het ook klaar. Rustig naar huis dribbelen en dat was de laatste training. Nu alweer.
Als afsluiting lopen we ‘s avonds naar Petra om ons daar in een Italiaans restaurantje tegoed te doen aan een pizza of pasta. Het is relaxte, een fijne groep mensen – zoals ‘nieuweling’ Olav ook zegt.