Ondanks de gezellige avond gaat de wekker natuurlijk weer op tijd. Maar dat geeft niets. Er hangt wat mist, maar verder belooft het weer een mooie dag te worden. Weer is er een groep die aan een ochtend rondje begint, maar ik wil toch wat langer dan de rest, dus sla op een gegeven moment af om de route met de steile klim in omgekeerde richting te lopen. Ongemerkt en deels onbewust gaat het tempo omhoog, ook al doet de weg hetzelfde. Het is heerlijk lopen, fantastisch weer.
De afdaling betekent echter een afdaling de mist in. De mist is sinds vertrek iets verder opgetrokken. Dat komt niet vaak voor. De wolken kleuren goudgeel door de zon die de mist probeert te doorboren. De elektriciteits kabels verschijnen uit die goudgele wolken; een surrealistisch beeld, omdat de toren aan het zicht ontrokken is.
Voor de lunch rijden we weer naar de supermarkt. Het is drukker dan anders. We moeten zelfs even wachten voor we een tweetal karretjes kunnen bemachtigen, vooral ook voor al het water dat er dagelijks ingeslagen wordt. Alleen is dat op. Dat wil zeggen de 6 liter waterflessen. De pasta is ook op. Dus dan maar naar een andere supermarkt. Daar hebben ze nog wel pasta, maar ook het water is op. Dan maar kleinere flesjes.
‘s Middags rijden we naar Can Picafort – een bekende trainingsplek. Er ligt daar een park met een rondje van zo’n twee kilometer. Ideaal voor een training met tempo blokken. De zon schijnt fanatiek en de temperatuur is goed opgelopen. Dat merken we goed. Zelfs Marije heeft haar hardloopschoenen aangetrokken voor een training. Kennelijk werkt het toch aanstekelijk een week met hardlopers optrekken. Ze volgt uiteraard wel haar eigen programma. Zomaar ineens veel meer en intensiever trainen dan je gewend bent is immers vragen om blessures!
De eerste 25 minuten duurloop 1 gaan nog wel, en het begin van de 25 minuten duurloop 2 ook nog wel, maar ook door het klimmetje aan het begin van het rondje, dat meer dan de helft van de ronde lijkt te duren en niet gecompenseerd lijkt te worden door een afdaling, wordt het allengs steeds zwaarder. Jorn kan nog iets langer doortrekken in het tempo dan ik, maar in de laatste 25 minuten duurloop 1 lopen we weer samen. Ik heb even moeite met het verwerken met de warmte en moet even goed bijkomen. We lopen echter al snel richting het barretje waar we ons tegoed doen aan cola of weissen met of zonder alcohol. Een mooie trainingsplek, maar deze training was wel pittig!
‘s Avonds volgt weer het vast patroon: douchen, koken, eten, 30 seconds. Het is grappig hoe je brein werkt. Je gaat af op een eerste associatie bij een term, persoon, stad, of wat dan ook dat je moet beschrijven zodat je partner kan raden wat je beschrijft, maar die eerste associatie is niet altijd even logisch. En ja, wat gebeurt er in vredesnaam ook alweer in Harderwijk. Gebeurt daar wel iets?!