Ons eigen bed slaapt toch wel weer lekker en ook de kat is erg blij dat we weer thuis zijn. Om 09:00 sta ik op. Het is zowaar warm genoeg voor een korte broek. Half bewolkt, graadje of 9. Om 9:17 start ik met mijn 90 minuten duurloop 1. Het gaat. Tot op zekere hoogte lijkt het er ook niet zo toe te doen. Het is een prima training.
Spanje zit op slot. Dat het land zaterdag nacht, om middernacht, dus een negental uren na ons vertrek op slot zou gaan wisten we niet. De Spanjaarden duidelijk wel. Donderdag hadden ze in elk geval al een vermoeden. Er zitten op dat nog moment nog enkele Nederlandse trialeten in Can Picafort, waar we slechts enkele dagen geleden die training in het park bij het strand deden. Ze mogen het hotel niet uit, ook niet om te sporten.
Binnen enkele dagen is duidelijk geworden dat ik de komende weken niet op de UT zal werken, maar thuis. Ik haal dus nog maar wat spullen op die het thuiswerken, wat ik regelmatig doe, nog wat comfortabeler te maken. Omdat we uiteraard nog niets in huis hebben, ga ik ook nog even naar de supermarkt. Een vreemde gewaarwording. De hoeveelheid voedsel in Nederland is meer dan ruim voldoende, maar de schappen zijn leeg. Gelukkig hebben we bedacht om een vegetarische burger te maken met onder andere kikkererwten en venkel. Beide producten waar de gemiddelde Nederlander niet zo heel veel mee doet, dus dat is er nog wel. Paprika’s zijn helemaal op.
En kennelijk gaat heel Nederland pannenkoeken maken. Wat wel vreemd is, is dat men daar anders altijd pannenkoekenmix uit een pakje voor gebruiken. Nu is dat ook volstrekt onzinnig, maar waarom men daar nu ineens achter komt is onduidelijk. Gevolg is wel dat alle bloem uitverkocht is. Of gaat men ineens massaal zelf brood bakken? Er zijn genoeg andere dingen om een lekker weekmenu samen te stellen, wat een kar boodschappen oplevert die net als vorige week uit de toon valt. Echter nu op omgekeerde manier. Heeft iedereen ineens ook een huis met 16 hardlopers? Je zou verwachten dat de meeste mensen die ik zie de komende drie weken niet meer in de supermarkt hoeven te komen.
Het zal er wel op neerkomen dat zodra het weer kan, men heel hard gaat sporten om de aangekomen kilo’s weer kwijt te raken. Men heeft “immers al die tijd niet kunnen sporten”. Of was het toch omdat er teveel eten in huis was….?
Thuiskomen voelde nog nooit zo raar…