Weer een nieuwe plek? Nee, we zitten nog steeds in Oban, de nederzetting in de Half Moon Bay van het zuidelijkste eiland – Stewart Island. Dat heet in de taal van de Maori Rakiura. Eigenlijk had het hele blok natuurlijk ook Aotearoa moeten heten en niet New Zealand. Dat is dan weer heel erg woke, daarmee links en dat is volgens de huidige politiek sfeer in Nederland (en veel delen van navelstaarderig Europa) fout. Maar ja, wie waren hier nu eerst? De Maori zetten hier al zo vroeg als in 1300 voet aan de grond (na Aotearoa overigens al rond voor het eerste millenium van onze jaartelling ontdekt te hebben), terwijl het tot de 17e eeuw duurde voordat Abel Tasman het als eerste Europeaan zag en tot de 19e eeuw voordat men daadwerkelijk het land begon te bewonen.
Stewart Island
We hebben het Zuid Eiland verlaten. We hadden vorige keer (April 2016) het meest zuidelijke puntje van het Zuid Eiland (Slope Point) bezocht, maar nu wilden we nog dichter bij Antarctica komen. We hebben net Fish & Chips gehaald bij de meest zuidelijke Fish & Chips ter wereld (inderdaad op Antarctica is er geen Fish & Chips). Je kijkt over het water en er is niets, geen enkel land dat zuidelijker ligt dan het stuk land waar jij op dat moment op staat. Fascinerend… En dat terwijl we maar net iets dichter bij de Zuidpool dan bij de evenaar zijn (4800 tegen 5500 kilometer). Op het noordelijk halfrond is er veel meer land op hogere breedtegraden.
Newhaven – meer Caitlins
Muziek. We lopen op een klein pad, door een dicht regenwoud en we horen muziek. Waar komt dat vandaan? Het reist met ons mee en ze hebben naar de McLean Falls wel een mooi pad aangelegd (de aardige meneer McLean althans, of in navolging van hem; volgens het informatie bord was hij een bijzonder aardig man, ook goed in huishoudelijke taken, maar hij is natuurlijk niet degene geweest die de waterval ontdekt heeft), maar een geluidssysteem verbergen in de dichte begroeiing gaat toch net iets te ver. Daarbij kun je je afvragen of elektrische systemen het lang uithouden in deze natte omgeving. Bij regenwoud denken we altijd aan tropisch regenwoud, bijvoorbeeld dat in de Amazone. Maar de ingrediënten voor een goed gevuld, van bodem tot top, en dicht bezet bos, zijn niet meer dan een redelijke temperatuur en veel vocht. Het is echt ontzettend groen hier, omdat de stammen van de bomen ook met een dikke laag mos bekleed zijn.
Newhaven-Caitlins
Je moet niet denken dat we ons in Christchurch niet vermaakt hebben, of dat de reis naar het zuidelijke deel van het eiland enkel droeve, saaie bedoening was. Maar vandaag lopen we over het drooggevallen strand van Surat Bay richting Cannibal Bay. Pas achteraf zien we overigens dat we die laatste baai nooit bereikt hebben, maar het pad van het strand de duinen in was toch wel heel erg twijfelachtig. Is dit echt een pad? Het pad ook dat we zouden moeten volgen – overigens al in de veronderstelling de Cannibal Bay bereikt te hebben?
Reis naar zuid
Tijd om te vertrekken richting het zuiden. We moeten voor 10:00 het appartementje uit en dat lukt makkelijk. Met enige eigenwijsheid lukt het om tot 07:00 in bed te blijven liggen. Om 09:00 verlaten we Christchurch. De eind bestemming is New Haven in de Caitlins – de onderkant van het Zuid Eiland.
Christchurch
Om een beetje te landen in de nieuwe tijdzone beginnen we de reis rustig met een dag Christchurch – de tweede stad van het land, ongeveer een kwart van de grootte van Auckland. We zitten op vijf minuten lopen van het centrum en om dat eerst te verkennen nemen we de tram. De toerist tram wel te verstaan. Kansloos toeristisch zou je kunnen zeggen, maar het is wel handig om een beeld te krijgen van de stad en deze daarna verder zelf te verkennen.
De vlucht
Mijn ouders hebben ons ruim op tijd afgezet op Schiphol, tijd genoeg om nog even een bakje koffie te doen voor we de koffers inchecken. Boarding passes hebben we al, want een beetje moderne reiziger heeft dat natuurlijk allang op via de app geregeld. Kan trouwens weer niet met mijn telefoon: te oude Android versie. De boarding passen hebben we in elk geval.
Het vertrek
De pastel kleuren van de opkomende zon nemen langzaam bezit van het duistere hemelgewelf. Het licht breidt zich uit, spreidt zich uit en omarmt de wereld.
Winter Step One Loop
Begin december een mooie 15 kilometer, eind december een mooie halve marathon – mooi einde van het jaar. Vandaag stond de halve marathon van de Winter Step One loop op het programma. Een wedstrijd waar mijn sponsors, Step One Borne en RunningAcademyNL prominent aanwezig zijn, en ik de laatste jaren ook.
Achtkastelenloop Vorden
Wat zit er dit jaar in op de lange afstand wedstrijd in Vorden? De trainingen gaan super. Vorige week zondag met groot gemak een tweeeneenhalf uurs rustige duurloop afgewerkt. De laatste weken 11 tot 12 trainingsuren en de omvang loopt langzaam op naar iets boven de 150. En voor deze wedstrijd houden we niet in. Het is geen piekwedstrijd, maar wel een goede test.