De dag eindigde gisteren lui en loom. De wind is aangetrokken, en dat maakt het redelijk vroeg in de avond al wat aan de frisse kant. Dat is natuurlijk relatief, want de schuifdeur van de studio waar we zitten blijft tot laat in de avond open. Het is heerlijk de benen op de bank te leggen na de wandeling naar Roy’s Peak, maar vandaag mogen ze weer wat doen: we gaan fietsen.
Om de hoek ligt Lake Hāwea en daar vlakbij starten we – oftewel, daar worden we heen gebracht door de maatschappij die dit organiseert. Vooral hebben we al onze lengte moeten doorgeven zodat de juiste fietsen klaarstaan. De eerste vraag is echter waar we vandaan komen. Nederland. Dan kunnen we wel fietsen is de conclusie. Kennelijk beginnen er ook mensen aan deze activiteit die een fiets alleen kennen van plaatjes op internet. De route is echt niet moeilijk, maar voor die mensen zal het toch wel een uitdaging zijn. De route begint ook bewust vlak (vanaf Hāwea Flats), om de deelnemers even te laten wennen aan het fietsen. Het eigenlijke begin van het pad vangt meteen aan met een scherpe afdaling naar de rivier die vanuit Lake Hāwea richting Wanaka stroomt. Voor ons is het gewoon lekker genieten van het uitzicht hier. Die bergen op de achtergrond blijven fascineren.
Voor de man die ons naar het startpunt brengt is het welhaast een verademing dat wij bij het afstellen van de zadels en het testrondje eigenlijk geen aanwijzing van hem nodig hebben, maar dat wij al zelf weten hoe hoog het zadel moet. Ook fijn dat wij weten wat “downstream” is – we moeten de rivier “downstream” volgen – wat kennelijk niet voor iedereen geldt. Dan denk je dat het personen betreft uit landen waar de Engelse taal een minder prominente rol speelt in het dagelijkse leven. Het bleken Australiërs te zijn. Nu zijn New Zealand en Australië buurlanden, zij het gescheiden door een flink stukje oceaan (nee, je kunt niet met de ferry over) dus dat geeft altijd een soort rivaliteit en New Zealand zit als kleinere ‘broer’ altijd een beetje in de underdog positie. Maar dit verhaal leek toch wel echt niet ingegeven door dit soort sentimenten…
De route voert over een gravel pad, in eerste instantie dus langs de Hāwea River, die bij Albert Town dat halverwege ligt, in de Clutha River uitmondt. de Clutha River komt uit Lake Wanaka gestroomd en die rivier volgen we dus stroom opwaarts. Het pad is zeer goed te fietsen, maar de brede mountainbike banden maken ook wel dat vooral Marije veel meer grip heeft dan dat ze op haar Koga Lightrunner met dunne, nagenoeg profiel-loze banden gewend is te hebben op dit soort ondergrond.
We stoppen her en der om foto’s te maken en ook om te lunchen langs het fabuleus heldere water. Het scheelt ook dat de zon is doorgebroken sinds we op de fiets stapten en er nu slechts in de verte nog restanten van wolken te zien zijn. Dat geeft nog helderdere en intensere kleuren blauw en groen aan het water, afhankelijk van de aanwezigheid van reflectie van het groen langs de rivier en de stroming van het water. Bij stroomversnellingen is naast het wit van het bruisende water een opaalblauwe kleur te zien die heel moeilijk op de foto te zetten is. Alsof het zich niet laat vangen.
In Albert Town maken we een stop bij Penbroke Patisserie dat door alles en iedereen aanbevolen is. We zijn er ruim voor sluitingstijd, 14:00 sluit de tent, maar de patisserie lijkt leeggeroofd. We horen ook dat het echt een gekkenhuis is geweest vandaag wat betreft de aanloop, wat niet vreemd is met dit schitterende weer. Er is nog wel iets lekkers over, dus we komen niets te kort (de ervaring hebben we dan wel weer gehad ja. Ook belangrijk).
Volgens de man van de fietsenverhuur begint hier het mooiste deel: het stuk langs de Clutha River. Wel wat technischer, want het pad is smaller en het is wat technischer. Niets dat wij met onze Nederlandse fietservaring niet aankunnen. Een hoge snelheid halen we niet, want er zijn ook veel wandelaars en regelmatig stoppen we of rijden we rustig om te genieten van de omgeving. Het pad voert strak langs de rivier, maar tegelijkertijd door een bos van lage bomen. Wederom zijn de kleur en helderheid van het water fascinerend. Dit is inderdaad een schitterend stuk om te fietsen.
Als we bij de monding van de rivier uitkomen, komen we ook bij een aantal kiezelstranden vanwaar de lokale of vakantie-vierende Kiwi’s hun boten, kano’s, en wat ook maar het water in kan, te water laten. Het is een heerlijk relaxte sfeer van vakantie-vierende en ontspannende mensen, genietend van het weer, het water en de omgeving.
Het weer is zelfs zo goed dat we juist vandaag het beste zicht hebben op de besneeuwde toppen van het alpen massief dat achter de eerste bergen oprijst. Je kunt dit alleen met woorden van overtreffende trap beschrijven.
Het pad verbreedt zich en loopt van strand naar strand, het water aan de rechterkant, de dure villa’s aan de linkerkant. Kennelijk zijn er veel rijken die hier hun privé vakantie huis hebben en bijvoorbeeld in de winter even vanuit de Verenigde Staten over komen om wat zon en warmte te pakken. Wanaka is dan ook wel een plaats om naar terug te keren. Hier kunt je veel meer doen en zien dan wij nu gedaan hebben zonder dat het gaat vervelen.
Ter afsluiting eten we, nadat we de fietsen na 33 kilometer in 3 uur en 45 minuten ingeleverd hebben, nog een ijsje bij Patagonia wat het beste ijs van Wanaka schijnt te hebben. We hebben geen vergelijkend waren onderzoek gedaan, maar het zou zomaar kunnen. Of anders gezegd moet het ijs op andere plekken dan wel heel erg lekker zijn.