De pastel kleuren van de opkomende zon nemen langzaam bezit van het duistere hemelgewelf. Het licht breidt zich uit, spreidt zich uit en omarmt de wereld.
De wereld aan wie dat alles voorbij gaat dankzij een grauw grijs regendek, waar de regen met regelmaat meer dan gestaag uit neerdaalt. Nederlands winterweer dat we op het punt staan te verlaten.
Vertrek naar een andere wereld, weliswaar zeker op deze planeet, maar het contrast is groot, net zo groot als het verschil tussen onder en boven het grauwe wolkendek. Het is wat onwezenlijk. De winter verlaten, de zomer ingaan. Het zal vast ook regenen, maar dan is het in elk geval wat warmer.
Maar ook het tijdverschil – precies 12 uur – maakt het een andere wereld, alsof je in een ander ritme terecht komt. Tegelijkertijd is dat ook wel weer juist iets om naar uit te kijken. Even helemaal weg uit het hier en nu en de drukte die er hier en nu – zeker in deze tijd – altijd heerst.
Maar ja, nog wel eerst een lange reis, want de wereld is steeds kleiner geworden en New Zealand is veel minder ver weg dan toen ik er de eerste keer kwam in 2002 en niet eens een mobiele telefoon had, maar het is nog steeds een enorme reis.