De dag begint met uitslapen. Nu ja, na weer in het motel gearriveerd te zijn gisterennacht, hebben we eerst nog een wijntje gedronken om alle indrukken ook een beetje te laten bezinken. Om een beetje uren slaap te pakken, sta je dan wel wat later op. Het is natuurlijk vakantie, dus dat maakt ook helemaal niet uit. Wel willen we niet al te laat op pad, want de weersvoorspelling is voor de tweede helft van de middag wat minder gunstig en we willen wel weer een lange wandeling maken.
Inmiddels regent het, dus een zekere mate van waarheid zit er wel in de weersvoorspelling, maar verder is het zo betrouwbaar als de Nederlandse weersvoorspelling. Of we hebben de voorspelling niet goed geïnterpreteerd. Je kunt namelijk van alles uit de MetService app halen. Of het bijvoorbeeld goed weer is om je was te drogen, of om hout te bewerken. Maar Buienradar is toch beter in het aangeven of er bewolkt weer of zon te verwachten is. Wij hadden verwacht dat het bewolkt zou zijn, maar het is ronduit stralend weer. We lopen dus in korte broek en shirt met korte mouwen.
Om in kort te lopen hoeft het overigens niet eens super warm te zijn, want van het lopen krijg je het wel warm. Weer lopen we ongeveer 10 kilometer en een stuk of 100 trappen. Anders dan gisteren vertrekken we nu in noordelijke richting en lopen over de weg naar Horseshoe Bay. Daar begint het pad, dat het ‘schiereiland’ tussen Horseshoe Bay en Half Moon Bay rondt. Het verste en hoogste punt van dit pad is Horseshoe Point. Horizontaal enkele meters van het water, maar er hoog boven verheven geeft dit punt een fantastisch uitzicht op Horseshoe Bay en de eilandjes in het water voor Stewart Island zelf. Een prima lunchplek. De bug spray lijkt goed te werken, wat een rustige lunch bevordert. Op de achtergrond niet meer dan het geluid van vogels. Het geluid is niet in woorden te beschrijven, daarvoor is het veel te tonaal. Marije maakt nog wel een geluidsopname. Heerlijk om naar te luisteren, zittend in de volle zon. Toch is het uiteindelijk wel tijd om door te gaan.
We hebben wel moeten klimmen naar deze plek, maar het lastigere deel komt nog. We dalen (voornamelijk) richting Dead Man Beach. Helaas weten we niet waarom deze baai deze naam gekregen heeft. Het is een heel mooi klein baaitje, met een mooi witstrand. Kraakhelder water – uiteraard, dat spotten we constant…
Om de baai te verlaten moeten we een lange, slingerende trap beklimmen. Zeker een keer trappendoel, als niet meer. Het blijft gewoon leuk om hier te lopen, het verveelt geen moment. Wel even oppassen niet te benoemen dat het vaak echt verticaal naar beneden gaat naast het pad. Marije wordt daar niet altijd gelukkig van daar expliciet weet van te hebben.
Tegen het einde houden we nog even pauze in Moturau Moana Native Gardens. Niet om de fauna te bekijken, maar om een appeltje te eten. Op een bankje dat we even in de schaduw gezet hebben. De volle zon is toch wel erg warm. Dan komt er een klein meisje aan lopen, dat ik eerder heb gezien met haar vader en hun hond. “I am playing hide and seek, can I hide under the bench?” “Sure, we will not tell you are here, we will point your father in a different direction. Do you want this blanket to hide under?” “Yes, thank you!”. De vader sturen we uiteraard vol overtuiging de andere kant op. Maar uiteindelijk weet de hond haar dan toch te vinden. “Thank you that you let me hide under the bench!” En toen was zij aan de beurt om haar vader te zoeken. Heerlijk, zo schattig!
Morgen gaan we terug naar het Zuid Eiland. Het was een fantastisch bezoek aan een heel erg mooi eiland. Een goede keuze om dit op onze lijst te zetten. Vanavond nog even uit eten, als het lukt zou ik bijna zeggen, want veel mogelijkheden zijn er niet. Wat dat betreft is het enerzijds heel toeristisch, maar anderzijds ook weer niet. Niet onprettig.