Geen wekker, zelfs geen richttijd om op te staan. Dat resulteert in een lange nacht. Allebei slapen we flink uit – kennelijk was dat na al het gereis van de afgelopen dagen nodig. Een rustig ontbijt met toast en scrambled eggs, kopje thee, krant die ik nog uit Nederland meegenomen heb – de achtergrond artikelen en bijlages hebben een wat langere houdbaarheidsdatum dan het deel van de krant met de actualiteiten.
Halverwege de dag gaan we op pad. Eerst naar de oude haven, waar een goede visboer schijnt te zitten, die helaas dicht blijkt te zijn in de zomervakantie (ja, dat is nu). Verder lopen richting de stad dus, ditmaal over een pad dat door de locals aangelegd is en onderhouden wordt. Ook hier worden exoten zoveel mogelijk weggehaald en zoveel mogelijk inheemse planten geplant. Daar is men in New Zealand op meerdere plekken fanatiek mee bezig. De bedoeling is dat ook zoveel mogelijk inheemse dieren weer dominant worden, wat geleid heeft tot de doelstelling om in 2050 alle exotische, jagende dieren zoals ratten, buidelratten (possums – possum wol is echt geweldig, superwarm) en wezels (stoats). Dat gaat natuurlijk nooit lukken, maar ze proberen het wel. Je ziet ook overal vallen voor deze beesten. Op de weg langs de West Coast zien we ook veel roadkills, voornamelijk van possums – en (tot op zekere hoogte) dat wordt gewaardeerd, want de possum wordt niet gewaardeerd. Al die roofdieren hebben namelijk kiwi op hun menu staan. Ook reeën en herten zijn wat dat betreft een punt van discussie, want men heeft ergens met een wildcamera geregistreerd dat een hert een kiwi ei verorberde.
Goed, wij lopen dus over dat mooie pad, dat helemaal tot in het centrum van Motueka doorloopt. Overigens is het van hier uit ongeveer 3 tot 4 kilometer lopen naar het centrum. We zijn net op tijd bij de i-Site (tourist information), want die sluit al om 14:00. In het hoogseizoen, in een behoorlijk toeristische regio. We komen in elk geval te weten dat het mogelijk is om per bus naar Mapua te reizen en dat maakt het mogelijk om overmorgen de fietstocht langs een aantal wineries te maken. Het is natuurlijk niet handig bij een dergelijke activiteit om met de auto naar Mapua te rijden. Dat vindt de dame die ik aan de telefoon heb om de tour te boeken ook, na haar ook nog eens gevraagd te hebben naar alternatieven voor de bus: “Don’t you have you own transportation?” “Well, we do have a car, but that does not really combine well with a wine-tasting tour.” “Sensible point”.
Helaas zijn we wel een beetje laat voor de lunch, want de meeste gelegenheden sluiten ook al om 14:00. Het wordt dus een wat simpelere lunch voor we wat boodschappen doen en terug wandelen. Daarna ploffen we neer in de tuin. Zon, boek, vakantie. Het is dat we wat lekkere ingrediënten gehaald hebben voor een curry met vis en paksoi (vraag me niet welke vis, want het was er een met een lange Maori naam; een lekkere stevige witvis), maar anders had ik nog uren door kunnen gaan met het lezen van Tsjaikovskistraat 40 van Pieter Waterdrinker. Nu ja, dat was in die zin niet gelukt omdat het ook hier uiteindelijk wel donker wordt en ik ook redelijk richting het einde van het boek ga.
Een heerlijke rustdag, mogelijk gemaakt door de manier van reizen. We zijn hier vier nachten dus hebben drie volle dagen om dingen te doen. Een dag feitelijk niets doen past daar prima tussen. Morgen weer vroeg op, want dan gaan we met een zeilboot langs de kust, om vervolgens de afstand over land terug te lopen.