Auckland

Het is overbodig om het weer aan te halen, maar weer is het weer beter dan het voorspeld was te zullen zijn. Het zijn de laatste dagen van onze vakantie, met een paar laatste dingen die we aftikken. Allereerst gisterenavond eten bij ons favoriete restaurant buiten Nederland: The Blue Breeze Inn. Het is acht jaar geleden dat we er waren en herinneringen worden altijd mooier naarmate ze langer bewaard zijn. De hoge verwachtingen worden echter met gemak waargemaakt.

Het concept is shared dining en we kiezen tweemaal een drietal kleine gerechten, met als afsluiter een groot gerecht. Natuurlijk is het ene gerecht beter dan het andere, en de pork salad is goed, maar in vergelijking met de andere gerechten eigenlijk saai. De dumplings met eend zijn lekker, de komkommer salade superlekker en verfrissend, de wilde paddestoelen voortreffelijk, maar de gegrilde aubergine spant absoluut de kroon. Mocht je ooit in de buurt zijn, reserveer een plekje en bestel in elk geval de aubergine. Wat een explosie van smaken!

Vandaag zou het zeker in de ochtend nog regenen, dus alle tijd om rustig te staan. Het is echter al droog en hele stukken blauwe lucht zijn zichtbaar door het raam waardoor we ook direct uitzicht hebben op Sky Tower. Tegen elf uur vertrekken we voor onze souvenir jacht – dat is het plan en het doel voor vandaag. Uiteraard zal ik hierover nog niet in detail treden – de verrassing moet nog even in stand blijven. In eerste instantie vinden we niet wat we zoeken, ook niet voor onszelf. We hebben geen concreter beeld van wat we willen hebben, anders dan “iets voor in de kast”, waar we een kleine collectie items hebben van eerdere reizen. In de afgelopen weken hebben we wel een aantal heel erg mooie dingen gezien, maar die waren altijd te risicovol om op dat moment te kopen en mee te nemen.

Uiteindelijk komen we glaswerk tegen dat iet alleen lijkt op dat wat we in Hokitika gezien hebben, maar daar ook daadwerkelijk vandaan komt. Uiteraard staan hier niet de allermooiste varianten van de glazen beelden die we in de art gallery in Hokitika gezien hebben, maar dat is een compromis dat we moeten sluiten. Ze zijn nog steeds mooi en nu is het risico dat ze de reis niet overleven minder dan minimaal.

Ook zien we een beeld van een koru – iets dat we in eerste instantie in het wild gezien hebben: jonge varenbladen die nog opgerold zijn. Heel mooi om te zien, maar pas later ontdekken we dat het ook een veelgebruikt symbool is en dus de naam koru heeft. Het staat voor nieuw leven, nieuw begin. Het beeld is in de kleur die lijkt op jade (Pounami) – de groene stenen die aan de westkust gevonden en bewerkt worden tot sierraden of ornamenten. Uiteraard is dit beeld niet echt van jade, wat dat zou toch iets teveel in de papieren gaan lopen. Ook dit is een mooie herinnering aan wat we gezien hebben.

Dat en een beetje lunch, bij de jachthaven, waar een aantal bootjes met een zeven- of zelfs achtcijferige kostprijs liggen, vult de dag wel een beetje. Morgen nog een stuk dag vullen met een bezoekje aan Sky Tower en wat meer gedaan zou kunnen worden als toerist, en dan begint de reis naar huis. Een bijna onvoorstelbare sprong van de het warme, zonnige en uiteraard tikje benauwde (hoge luchtvochtigheid) Auckland naar het koude en donkere kikkerlandje – maar wel naar ons thuis. Het is hier mooi en fijn, maar het is ook wel weer tijd om naar huis te gaan. Onze kat Streep zal ons wel erg missen – maar dat is toch ook wel wederzijds.

En dan thuis alle foto’s bekijken, bewerken waar nodig, of weggooien van de mislukte. Al de stukken op de website nog eens doorlezen en ongetwijfeld her en der nog correcties doorvoeren. De meeste teksten zijn geschreven in een ruk, zonder nog het nog eens door te lezen om typefouten of kromme zinnen te corrigeren.