De nacht is duister en stil. Rond een uur of elf, als aan de westkant nog het laatste licht van de dag als een blauw schijnsel te zien is maak ik een foto in oostelijke richting van de sterrenhemel. Ik doe althans een poging, misschien kijk ik binnenkort naar een aantal zwarte foto’s me afvragend wat dit in vredesnaam is. Sterren zijn er veel te zien hier. Stooilicht is een net zo onbekend fenomeen als de afwezigheid van krekelgestjirp overdag. Sterrenbeeld Orion staat helder aan het firmament, zij het omgekeerd zoals we hem op het noordelijk halfrond kennen. Mijn kennis van de sterrenstelsels is onvoldoende om er nu meer te herkennen, dat is evenwel overbodig om in te zien dat deze prachtige constellatie voer is geweest voor grootse verhalen en mythes. Maar dan is het tijd om de echte droomwereld op te zoeken.