Auckland – het vertrek

De nacht is warm, het geluid van de stad stroomt door het open raam waar slechts nu en dan een vlaag wind door binnenstroomt. Een mug zoemt rond onze hoofden. Het is de laatste nacht in Auckland. Onrust in onze hoofden en lichamen na een dag geslenter op zoek naar de laatste souvenirs en op zoek naar een manier om te tijd te doden. Het vertrek heeft zich al ingezet.

Lees meer…

Auckland

Het is overbodig om het weer aan te halen, maar weer is het weer beter dan het voorspeld was te zullen zijn. Het zijn de laatste dagen van onze vakantie, met een paar laatste dingen die we aftikken. Allereerst gisterenavond eten bij ons favoriete restaurant buiten Nederland: The Blue Breeze Inn. Het is acht jaar geleden dat we er waren en herinneringen worden altijd mooier naarmate ze langer bewaard zijn. De hoge verwachtingen worden echter met gemak waargemaakt.

Lees meer…

Waiheke Island – het vertrek

Het is bewolkt als we opstaan. Logisch, want we gaan weg. Waarom zou het mooie weer langer aanhouden dan noodzakelijk. Alsof de duvel ermee speelt, maar in elk geval hebben we weer eens enorm geluk gehad. Voorlopig regent het nog niet en koud is het ook niet. Rustig ontbijten en rustig alles inpakken. We hebben geen haast, niet veel plannen voor vandaag anders dan terugkeren naar Auckland voor de laatste nachten. We stuinen nog wat rond in Oneroa, drinken er wat, maar heel veel is er eigenlijk niet te doen, terwijl er toch veel mensen rondlopen. Vreemde mensen die toeristen. Tijd om de auto in te leveren en om de ferry naar het vaste land van het Noord Eiland te pakken (wanneer is een eiland geen eiland meer? Dat terzijde).

Lees meer…

Waiheke Island – de tweede volle dag

Weer een hoge slaapscore, alhoewel we onze Garmin horloges nog niet hebben kunnen betrappen op het geven van echt betrouwbare waardes, komt het ditmaal wel overeen met ons gevoel. We hebben ook alle tijd om rustig uit te slapen en te ontbijten. We moeten om 12:45 bij Man o’ War zijn, een van de bekendste wineries van Waiheke, wat vooral te maken heeft met de afgelegen ligging en de geschiedenis van de mooie en nog steeds vaak bezochte baai met dezelfde naam. Maar eerst dus het rustig ontwaken met alle vogelgeluiden op de achtergrond, dan lekker ontbijten op het terras rond het boomhuis – het is zondag en dan mag je het er van nemen. 

Lees meer…

Waiheke Island – de eerste volle dag

De nacht is duister en stil. Rond een uur of elf, als aan de westkant nog het laatste licht van de dag als een blauw schijnsel te zien is maak ik een foto in oostelijke richting van de sterrenhemel. Ik doe althans een poging, misschien kijk ik binnenkort naar een aantal zwarte foto’s me afvragend wat dit in vredesnaam is. Sterren zijn er veel te zien hier. Stooilicht is een net zo onbekend fenomeen als de afwezigheid van krekelgestjirp overdag. Sterrenbeeld Orion staat helder aan het firmament, zij het omgekeerd zoals we hem op het noordelijk halfrond kennen. Mijn kennis van de sterrenstelsels is onvoldoende om er nu meer te herkennen, dat is evenwel overbodig om in te zien dat deze prachtige constellatie voer is geweest voor grootse verhalen en mythes. Maar dan is het tijd om de echte droomwereld op te zoeken.

Lees meer…

Waiheke Island – de aankomst

Wakker worden in de stad waar we ooit drie maanden gewoond hebben, waar we wekelijkse boodschappen deden zoals mensen die hier echt wonen. Het uitzicht op het bovenste stuk van Skytower gaf ons het gevoel thuis te komen als we een dag of een weekend op pad waren geweest. Dat gevoel is niet weg. Maar wij gaan wel weer meteen weg: naar Waiheke Island – dat op zijn eigen manier weer herinneringen oproept.

Lees meer…

Christchurch naar Auckland

Een reis dag als deze is weinig inspiratie vol. Het zijn verloren dagen, vooral in de zin dat je je verloren voelt tijden het eindeloze wachten tot de volgende stap van de reis. Van Christchurch naar Auckland vliegen duurt ongeveer vijf kwartier, maar je bent er bijna de hele dag mee bezig.

Lees meer…

Akaroa naar Christchurch

We zijn bijna rond. Morgenochtend het laatste stukje van de oostkant van Christchurch naar de westkant van Christchurch en dan zijn we waar we begonnen zijn met onze rondreis over het Zuider Eiland. Meer dan Marije ben ik in een stemming van afscheid nemen – zo zitten we nu eenmaal in elkaar. Marije wil op een gegeven moment gewoon naar huis, ik ben bezig met afscheid nemen van de plek waar we zijn. Het verschil tussen vooruit kijken en achterom kijken? Misschien. Vandaag dus afscheid van Akaroa. Het weer werkt daarvoor prima mee, want na een paar zonnige dagen is het nu bewolkt en waait het stevig. De weer-app geeft een “marine warning” dat het gevaarlijk is op zee en dat je er beter aan doet om eventueel geplande activiteiten op het water uit te stellen tot de volgende dag. Met andere woorden, we hebben weer eens stinkend geluk gehad met de tocht gisteren, waarbij we dankzij het rustige weer een stuk de oceaan op konden. Dat zal vandaag sowieso anders zijn.

Lees meer…

Akaroa – another day

Langzaam begint de pijn een beetje voelbaar te worden, de pijn van het naderende vertrek begint als een licht beklemmend gevoel. Gelukkig is het niet meer dan lichte ruis op de achtergrond. We zijn nog steeds in Akaroa – het vroege opstaan gisteren heeft als bij effect dat de tweede dag lijkt alsof het alweer de derde dag is hier. We beginnen vandaag niet zo vroeg, maar gaan wel weer het water op. Ditmaal worden we gevaren en hopen we Hector dolfijnen te zien en volgen we dus niet de kustlijn aan de verst van de oceaan gelegen zijde van de baai, maar varen juist in de richting van de open zee.

Lees meer…

Akaroa

De Franse vlag wiegt zachtjes heen en weer op het lichte briesje dat een aangename verkoeling brengt. Glinsterend onder de felle zon kleurt het water groen blauw, de kleine golfjes, nu en dan verstoord door een motorboot of jetski, fonkelen; huizen, die waarschijnlijk enkel in de zomer bewoond zijn door mensen met geld zoveel als het kabbelende water in de baai, liggen verspreid tussen de bomen van de heuvels, die verderop, verstoken van menselijke aanwezigheid geelgroen kleuren door het gras, met her en der donker groene inheemse bomen die met hun wortels de kostbare mineralen voor een vruchtbare grond vasthouden en behoeden voor een neergang in de zee.

Lees meer…